تعریف مرخصی وانواع آن
مرخصی عبارت است از حقی که برای کارگر در ترک کار برای روزهای غیرتعطیل در نظر گرفته شده است.
برای همه ما پیش می آید که به سبب بیماری و یا کارهای پیش بینی شده و یا پیش بینی نشده شخصی ناچاریم محل کار را برای مدتی ترک کنیم ، در این حالت اگر ترک کار به سبب اموری غیر از بیماری باشد، نوع مرخصی استحقاقی و اگر به دلیل وقوع بیماری باشد، نوع مرخصی استعلاجی نامیده می شود.
این حق که از دیرباز برای کارگر و کارمند به رسمیت شناخته شده، در قانون کار جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته است.
ماده ۶۴ قانون کار، مدت مرخصی استحقاقی سالانه برای یک کارگر را در مجموع یک ماه در نظر گرفته است. این رقم به صورت ماهانه معادل ۲/۵ روز خواهد بود.
کارگران می توانند تنها ۹ روز از این یک ماه را به عنوان ذخیره و برای دریافت مزد اضافه در نظر بگیرند و در صورتی که در طول یک سال از این یک ماه استفاده نکنند – به استثنای همان ۹ روز – حق آن ها در مورد بقیه روزهای باقی مانده از بین خواهد رفت.
درمشاغل سخت و زیان آور که در قسمت های قبل به موضوع آن اشاره کردیم، میزان مرخصی استحقاقی افزایش می یابد و به ۵ هفته در سال (تقریبا ۳ روز در ماه) می رسد.
با این حال ماده ۶۵ قانون کار تصریح دارد که حتی الامکان در مورد این مشاغل استفاده از مرخصی باید در دو نوبت در طول سال صورت گیرد.
